Aktualności

W dniach 24 – 26 lutego, odbyły się wielkopostne rekolekcje dla Oblatów. W piątek, po spotkaniu rozpoczynającym rekolekcje, kolacji, różańcu i komplecie, za zgodą Matki Ksieni, która pozwoliła na przerwanie silentium sacrum, spędziliśmy wspólny wieczór na rozmowach w kawiarence Zacisza św.

Mamy radość, że w Zaciszu św. Benedykta udało się wyposażyć i uruchomić kawiarenkę dla gości. To miejsce służy nie tylko uzupełnianiu niedoborów kawy czy herbaty w organizmie, ale i różnego rodzaju spotkaniom. Niech się z niej miło i wygodnie korzysta. A w lutym na konto budowy Zacisza św. Benedykta wpłynęło 4.668,54 zł. Serdecznie dziękujemy za wszelkie wsparcie tego dzieła. Odwdzięczamy się modlitwą!

Dane osobowe podane na niniejszej stronie będą wykorzystane WYŁĄCZNIE w celu przeprowadzenia procesu płatności.

Zapewniamy o naszej stałej modlitwie w intencji wszystkich Dobroczyńców naszego Opactwa. Wierzymy, że radość z wypełnienia słów Jana Pawła II, iż człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, czym dzieli się z innymi, staną się również Państwa udziałem.

Z wyrazami szacunku

Matka Faustyna Foryś OSB

Środą Popielcową z postem ścisłym i obrzędem posypania głów popiołem, rozpoczął się okres szczególny – Wielki Post. Podczas tych 40 dni mamy szansę na zmianę, poprawę, na pogłębienie i ożywienie wiary, nadziei i miłości. W Regule św. Benedykt w Regule pisze tak:

W miniony weekend przeżywaliśmy kolejne rekolekcje benedyktyńskie – tym razem II część cyklu z konferencjami. W zaplanowane punkty programu wpisały się również niespodziewane okoliczności: z powodu wichury przez część nocy i w sobotni poranek zabrakło prądu. Nasi rekolektanci mimo ciemności dotarli do kaplicy na szczególnie nastrojową modlitwę – w blasku świec, które musiały wystarczyć zamiast oświetlenia. Mimo wszystkich przeszkód Duch Święty działał i spokojnie przeprowadzał w sercach uczestników swoje dzieło. Niech poprowadzi dalej wśród codziennych i niecodziennych spraw, radości, trudów i wszystkiego, z czym przyjdzie się zmierzać.

…tak żyłaś, święta Scholastyko, ukryta przed światem.” (z Liturgii Godzin)

Obchodzimy Uroczystość św. Scholastyki. W ikonografii najczęściej przedstawiana jest z gołębicą. To nawiązanie do historii opisanej przez papieża Grzegorza Wielkiego. Św. Benedykt w chwili śmierci swojej Siostry ujrzał, jak jej dusza w postaci gołębicy ulatuje z tej ziemi do Nieba.

Gołębica to symbol wielokrotnie pojawiający się na kartach Biblii. Najbardziej kojarzy nam się z Duchem Świętym, który w takiej postaci ukazał się nad Jezusem w czasie Jego chrztu w Jordanie. Pan Jezus poucza też, że mamy być – oprócz tego, że przebiegli jak węże – nieskazitelni jak gołębie. Ale i w Starym Testamencie się on pojawia. Oblubieniec z Pieśni nad Pieśniami, wyszukując najlepsze komplementy na określenie swojej ukochanej, nazywa ją właśnie słowami, które pojawiły się w powyższej antyfonie.

W kontekście dzisiejszego święta szczególnie wymowna jest analogia do gołębicy, którą Noe wypuścił z arki, aby sprawdzić, czy potop już się skończył. Wypuszczał ją 3 razy. Najpierw wróciła z niczym, bo wszędzie nadal była woda i nie było gdzie wylądować. Za drugim razem wróciła pod wieczór ze świeżym listkiem oliwnym. Kiedy wypuścił ją po raz trzeci, już nie wróciła.

Można powiedzieć, że podobnie zadziało się w życiu św. Scholastyki. W opowiadaniu Grzegorza Wielkiego czytamy, że spotykając się z bratem co roku, prowadziła z nim długie rozmowy – trzymając się niejako blisko niego. Do Nieba było im jeszcze daleko, dlatego – niby w arce – w małym domku w połowie drogi, pokrzepiali się rozmowami o sprawach Nieba. Potem podczas ostatniego spotkania, Scholastyka okazała większą od Brata wrażliwość na sprawy wieczności – zapragnęła rozmawiać o nich nie tylko za dnia, ale i w nocy, przynosząc jakby Benedyktowi zielony listek – zapowiedź, że oto zbliża się już inne życie, którego on jeszcze nie dostrzega. I oto w chwili śmierci już tylko przez moment Benedykt mógł ją widzieć w postaci gołębicy. Uleciała do Nieba, za którym oboje tak tęsknili i już nie wróciła. Rozpoczęła życie w pełni. A Brat dołączył do niej w swoim czasie.

Niech i nam św. Scholastyka wyprasza wrażliwość na sprawy Nieba i wielką tęsknotę, która jak zielony listek, będzie znakiem pełniejszego życia, które jest przed nami.

Choć w piątkowy poranek nic jeszcze tego nie zapowiadało, popołudnie przywitało nas pełnią zimy. A właśnie wtedy na ten koniec świata, jakim jest Żarnowiec, zmierzali spragnieni ciszy rekolektanci. Dziesięciu z nich udało się dotrzeć. Zanurzyli się w rekolekcyjne skupienie i, jak Maria z Betanii, trwali u stóp Pana, wsłuchując się w Jego głos. Pan dał im odpocząć, uspokoić zabiegane w codzienności myśli i nabrać sił na dalszą drogę przez życie. Niech Was prowadzi mimo życiowych śniegów, burz i wichrów, a może właśnie przez nie – do samego Nieba.

2 lutego po południu przyjechał do naszego Opactwa Ks. Bp Piotr Przyborek. Sprawował dla nas Eucharystię i wygłosił homilię. Po Mszy św. zjedliśmy wspólnie kolację. Była okazja do rozmowy i wzajemnego poznania się. Piękne i radosne spotkanie! Niech Bóg będzie we wszystkim uwielbiony.

„Ten, który niebo i ziemię uczynił,

Który ze swego tronu rozkazuje

Duchom światłości

Teraz zapragnął posłusznie wypełnić

Obrzędy Prawa.”

(z Liturgii Godzin)

Ofiarowanie Pańskie, pamiątka dnia, w którym Syn Boży rękami swoich ziemskich Rodziców został ofiarowany Bogu Ojcu, jak każdy izraelski pierworodny chłopiec, to dzień święta tych, którzy swoje życie złożyli całkowicie w Bożych rękach, wybierając Go jako jedyną Miłość swojego życia. Kościół przyjął i konsekrował, uświęcił to oddanie. Bo wierzy, że to oddanie jest wypełnieniem Bożego pragnienia. Życie każdej osoby konsekrowanej to styk dwóch pragnień: Boga, który zapragnął człowieka i człowieka, który zapragnął Boga. Każdych z nich mówi do tego drugiego (Drugiego): „jestem cały twój (Twój)”. To tajemnica, która oby była dla nas zawsze źródłem zdumienia i zachwytu.

Dziękujemy wszystkim, którzy na tej drodze nas wspierają, otaczają modlitwą. Nasze życie jest darem dla całego Kościoła. Ufamy, że nawracając się każdego dnia, staniemy się chlebem, którym Bóg nakarmi tych, których chce.

U początku Nowego Roku, w Uroczystość Objawienia Pańskiego, jak zwykle przy okazji kolędy, wszystkie budynki naszego Opactwa zostały poświęcone. W tym roku po raz pierwszy dołączyła do nich pierwsza część Zacisza św. Benedykta. Dziękujemy Panu Bogu za to co już udało się zrobić i za tych, którzy nas w tym dziele wspierali i nadal wspierają w remoncie dalszej części. W styczniu na konto budowy Zacisza wpłynęło 5.486 zł. Naszych dobroczyńców duchowych i materialnych powierzamy Panu Bogu w modlitwie.

Dane osobowe podane na niniejszej stronie będą wykorzystane WYŁĄCZNIE w celu przeprowadzenia procesu płatności.

Zapewniamy o naszej stałej modlitwie w intencji wszystkich Dobroczyńców naszego Opactwa. Wierzymy, że radość z wypełnienia słów Jana Pawła II, iż człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, czym dzieli się z innymi, staną się również Państwa udziałem.

Z wyrazami szacunku

Matka Faustyna Foryś OSB

W dniach 23 – 29.01. br. odbywały się w naszym Opactwie Warsztaty pisania ikon. Prowadziła je, już po raz drugi, Pani Halina Urban. Tym razem większość uczestników stawiała dopiero pierwsze kroki w tej dziedzinie.