Aktualności

„A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie.” (J 12, 32)

Po remoncie kaplicy i zmianie jej wezwania, po raz pierwszy będziemy obchodzić uroczystość odpustową w dniu 14 września – w święto Podwyższenia Krzyża Świętego.  (więcej…)

8.09.2019 r. na 3 godziny otworzyłyśmy drzwi naszego Skarbca i krużganka, jeszcze w trakcie kończącego się już niebawem „Remontu stulecia”. Była to okazja kolejnego spotkania z Parafianami i Przyjaciółmi naszego Opactwa, a także z przebywającymi w okolicy Gośćmi. (więcej…)

W najbliższą niedzielę 8.09.2019 r. (10:00 – 13:00) w czasie trwania Europejskich Dni Dziedzictwa zapraszamy na „Drzwi otwarte” naszego Skarbca. Co prawda nie uda się do tego dnia zakończyć trwającego w nim remontu, ale będzie można zobaczyć na jakim etapie są prace. (więcej…)

Od grudnia 2017 roku organizujemy w naszym Opactwie Weekendowe Rekolekcje Benedyktyńskie. Opierają się one na myślach Ojców Pustyni, Regule św. Benedykta oraz na praktyce medytacji chrześcijańskiej Lectio Divina. Odbywają się one w całkowitym milczeniu. Istnieje możliwość skorzystania z posługi sakramentu Spowiedzi oraz indywidualnych rozmów z Siostrami, jak również udziału we wspólnej modlitwie Sióstr w kaplicy zakonnej (Monastyczna Liturgia Godzin). Konferencje zostały opracowane przez naszą siostrę Małgorzatę Borkowską. Drugi rodzaj rekolekcji, również w milczeniu, ale już bez konferencji, nosi nazwę: „Słuchaj, znaczy najpierw zamilknij”. W trakcie rekolekcji zalecamy całkowite nie korzystanie z telefonów komórkowych, w związku z tym prosimy o przywiezienie „tradycyjnych” budzików. Rozpoczęcie w piątek o godz. 18:00 i zakończenie obiadem w niedzielę ok. 15:00. (więcej…)

W dniach 19–22 sierpnia 2019 odbyły się u nas pierwsze w historii Opactwa żarnowieckiego rekolekcje dla księży. Pomysłodawcą i inicjatorem tego wydarzenia był ks. dr Jacek Nawrot, który od kilku lat prowadzi dla nas comiesięczne dni skupienia. Uczestniczyło w nich 15 kapłanów z diecezji gdańskiej, gnieźnieńskiej, poznańskiej, włocławskiej, szczecińsko-kamieńskiej i opolskiej. Było to szczególne doświadczenie wiary nie tylko dla uczestników, ale i dla naszej Wspólnoty. Rekolekcje przebiegały w rytmie „Ora et labora”. Uczestnicy razem sprawowali Eucharystię, modlili się wraz z nami Liturgią Godzin, słuchali homilii ks. Jacka i konferencji naszej siostry Małgorzaty Borkowskiej. Był też i czas (dla chętnych) na wspólną pracę: księża sprzątali gałęzie w ogrodzie, zbierali i obierali jabłka, pomagali przy nakrywaniu i sprzątaniu po posiłkach, a wszystko w ciszy i milczeniu. Każdy dzień kończył się Adoracją eucharystyczną. Przez te kilka dni tworzyliśmy razem jedną, choć dwuczęściowa wspólnotę tych, którzy odpowiedzieli całym sobą na Boże wezwanie, ale dobrze wiedzą, że na tej drodze wciąż potrzebują oczyszczenia. Dziękujemy Wam, drodzy Bracia Kapłani, za ten wyjątkowy czas, w którym mogłyśmy Wam towarzyszyć modlitwą i umacniać się wspólnym trwaniem przed Panem. Zapewniamy o naszej siostrzanej modlitwie we wszystkich Waszych intencjach. Oby Bóg był we wszystkim uwielbiony! Zapraszamy do obejrzenia w galerii migawek z wydarzenia.

W każdej sprawie idziemy chętnie do specjalisty. Człowiek chory spodziewa się, że mu lekarz pomoże, a człowiek spragniony Boga ma nadzieję, że kapłan go poprowadzi drogą modlitwy i spotkania. I tak, jak ojciec rodziny ma wydobywać ze skarbca rzeczy nowe i stare (por. Mt 13,51), tak kapłan, który chce wiernych rzeczywiście prowadzić, a nie tylko organizować, musi im rozdawać doświadczenie wieków, ale także i swoje. Jeśli zna tylko to, co wyczytał, sam najchętniej o tym zapomni. Jeśli zna tylko to, co przeżył, może się bardzo boleśnie rozminąć z Bożą prawdą i zbudować jakąś sektę. To tylko lekarzowi wystarczy mieć wiedzę medyczną, a nie potrzebuje on sam doświadczyć choroby. Ale kapłan musi znać drogę Bożą i z wiedzy, i z doświadczenia […]

Nie ma dobrego kaznodziejstwa bez życia modlitwy kapłana. Zwłaszcza że tu chodzi nie tylko o kaznodziejstwo, ale także o wszelkie inne formy nauczania, w tym i w konfesjonale. W tym także nauczania o naszych drogach spotkania z Bogiem. Mówi św. Paweł: nieuchylałem się tchórzliwie, ale podawałem wam całą naukę Bożą (Dz 20,27). Trzeba więc ludzi prowadzić całą drogą, nie tylko jej pierwszym odcinkiem; ale w tym celu trzeba zgodzić się, że się ją i samemu całą przejdzie. Trzeba się zgodzić, że i nas zmielą te Boże młyny wewnętrznej pustki, oczyszczenia; trzeba pokochać milczenie Boga. I wtedy dopiero można także innych prowadzić ku Niemu, nie zatrzymując ich na całe życie w stadium początkowym. Można ich prowadzić drogą prawdziwą, czyli przez oczyszczenie wiary i intencji. Trzeba samemu najpierw zrozumieć, że Bóg jest Niewidzialny; i że cała godność naszej służby, cały jej sens, cała jej radość jest właśnie w tym, żeby Mu siebie ofiarować w mroku wiary, a nie w słońcu widzenia. Na to będzie czas w chwili śmierci. Wspaniałe streszczenie drogi modlitwy znajdujemy w Liście do Hebrajczyków: Wytrwał, jakby widział Niewidzialnego (Hbr 11,27)

(fragmenty konferencji, s. Małgorzata Borkowska).

Wszystkich przychodzących do klasztoru gości należy przyjmować jak Chrystusa, gdyż On sam powie: Gościem byłem i przyjęliście mnie (Mt 25,35). Wszystkim trzeba też okazywać należny szacunek, a zwłaszcza zaś braciom w wierze (Ga 6,16) oraz pielgrzymom (Z Reguły św. Benedykta).

U stóp Matki Bożej złożyłyśmy to, co wyrosło w naszym (i nie tylko naszym) ogrodzie. Dziękujemy Bożej Opatrzności za opiekę nad nami, za urodzaje i pogodę, za ludzi, którzy przychodzą nam z pomocą i za każdą chwilę, w której odnajdujemy ślady czułej troski Dobrego Ojca Niebieskiego nad wszystkimi Jego dziećmi. Nasze dziękczynienie składamy przez ręce Tej, która w Nazarecie codziennie troszczyła się o potrzeby wzrastającego Jezusa i jest wzorem najpiękniejszego zaufania Bożej Dobroci.

„Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy,
niech wszystkie narody dają Ci chwałę!
Ziemia wydała swój owoc:
Bóg, nasz Bóg, nam pobłogosławił.
Niechaj nam Bóg błogosławi
i niech się Go lękają wszystkie krańce ziemi!”

Ps 67, 6-8

Coraz bliżej do terminu zakończenia naszego Remontu stulecia. W związku z tym, prace trwają ze wzmożoną intensywnością na wielu „frontach” jednocześnie. Najbardziej widoczne są aktualnie prace w obejściu. Nasze serca się radują i trwamy w uwielbieniu Boga za wielkie dobro, którego doświadczamy! Zachęcamy do obejrzenia fotogalerii z prowadzonych prac.

Prowadzi: s. Małgorzata Borkowska OSB

Współorganizator: ks. Jacek Nawrot

Termin: 19–22 sierpnia 2019

Kontakt: ks. Jacek Nawrot ( tel. 501 247 716)

Powołanie zakłada relację osobową: ktoś woła, ktoś jest wołany. Nie wolno obierać życia kapłańskiego czy zakonnego bez świadomości tej relacji, bez świadomości wezwania ze strony Boga i bez woli odpowiedzi z naszej strony. W praktyce, nie wolno obierać stanu duchownego po to tylko, żeby znaleźć styl życia, który by odpowiadał mojemu usposobieniu, albo żeby się urządzić, albo żeby wyjechać za granicę, albo żeby należeć do zgromadzenia, którego członkowie (to autentyczne) jeżdżą ładnymi autami. „Nie wolno” w tym sensie, że wprawdzie można tak zrobić, i zdarza się, ale skutki są z reguły tragiczne. Człowiek, który obiera stan duchowny dla osiągnięcia ziemskiego celu, po jakimś czasie zwykle ten cel osiąga; i potem szuka sobie następnych, a ponieważ jego życie jest jednym wielkim kłamstwem, najczęściej te następne cele są jeden gorszy od drugiego, aż wreszcie dochodzi do tragedii, albo i skandalu. Taki poślizg w dół na siedzeniu może się zdarzyć nawet autentycznie powołanemu, jeśli traci z oczu swoje powołanie; a cóż dopiero takiemu, któremu Bóg nie obiecał na tej drodze pomocy, i któremu się wydaje, że świat jest jego i że to on w nim ustala reguły gry, jak sam zechce (s. Małgorzata Borkowska OSB).

Poniedziałek

16.30                        Msza Święta
18.00                        Konferencja (w kaplicy)
Kolacja
20.00                       Wystawienie Najświętszego Sakramentu
Różaniec (w intencji kapłanów)
Modlitwa na zakończenie dnia (Kompleta)
Adoracja w ciszy
21.30                         Zakończenie Adoracji Najświętszego Sakramentu

Wtorek

6.00                          Godzina Czytań z Jutrznią
7.30                           Msza Święta
śniadanie
9.15                           Konferencja
11.00 – 12.30          Prace (dla chętnych)
12.50                        Modlitwa południowa
13.00                        Obiad
15.00                        Nieszpory i konferencja
18.30                        Kolacja
20.00                       Wystawienie Najświętszego Sakramentu
Różaniec (w intencji kapłanów)
Modlitwa na zakończenie dnia (Kompleta)
Adoracja w ciszy
21.30                         Zakończenie Adoracji Najświętszego Sakramentu

Środa

6.00                          Godzina Czytań z Jutrznią
7.30                           Msza Święta
śniadanie
9.15                           Konferencja
11.00 – 12.30          Prace (dla chętnych)
12.50                        Modlitwa południowa
13.00                        Obiad
15.00                        Nieszpory i konferencja
18.30                        Kolacja
20.00                       Wystawienie Najświętszego Sakramentu
Różaniec (w intencji kapłanów)
Modlitwa na zakończenie dnia (Kompleta)
Adoracja w ciszy
21.30                         Zakończenie Adoracji Najświętszego Sakramentu

Czwartek

6.00                          Godzina Czytań z Jutrznią
7.30                           Msza Święta
śniadanie
9.15                           Konferencja
12.50                        Modlitwa południowa
13.00                        Obiad (zakończenie)

Kapłanów prosimy o zabranie ze sobą alby i stuły !!!

Dysponujemy jedynie 5 pokojami pojedynczymi z łazienką. Pozostali w 2 lub 3 osobowych. Decyduje pierwszeństwo w trakcie zgłaszania. Koszt: Ofiara.

W Święto św. Wawrzyńca diakona i męczennika, który był Patronem diecezji Chełmińskiej (do której należał Żarnowiec) wspominamy odnowę życia monastycznego w Żarnowcu po 80 latach kasaty. Nasze serca wypełnia wdzięczność Bogu, który upodobał sobie to miejsce, by na nim rozbrzmiewała Jego Chwała. To już 73 lata, odkąd 12 sióstr i jedna koza przyjechały z Wilna do opuszczonego klasztoru, by tu rozpocząć na nowo – trochę w ciemno, mając więcej zaufania w Bożą Opatrzność niż zabezpieczeń materialnych, wspierane życzliwością i konkretną pomocą mieszkańców wsi, a przede wszystkim z gorącą wiarą, że warto; że jeśli Pan Bóg posyła, to się idzie.

Dziękujemy Wam dziś, nasze starsze Siostry, za to, że przygotowałyście nam miejsce, stworzyłyście tu nową Wspólnotę, która trwa, choć Wy już śpiewacie najpiękniejsze pieśni Chwały bezpośrednio przed Bożym Obliczem. Jak dobrze będzie kiedyś spotkać Was w Niebie i zawołać radośnie: „Ja też jestem z Żarnowca!”