Aktualności

Kiedy idzie się z zapaloną świecą przy wietrznej pogodzie albo na deszczu, trzeba ją otoczyć dłonią, zasłonić przed uderzeniami powiewu, uważnie patrzeć czy nie zaczyna przygasać. Taka jest natura płomienia: gdy się mocno roznieci, jest potężną siłą, rozprzestrzeniającą się w błyskawicznym tempie. A w innych warunkach wymaga wiele starań i uważności, by nie zagasł.

Płomień wiary i miłości Bożej jest także potężną siłą: to on jest u początku każdego dzieła w Kościele, w życiu świętych – tych znanych i nieznanych. Rozprzestrzenia się po świecie, rozpalając coraz to nowe serca. Są jednak i takie momenty, gdy zdaje się, że zaraz zgaśnie, targany wichurą przeciwności. Potrzeba wtedy ochronić go z największą uważnością, tak jak się dba o najbardziej drogocenny skarb.

Święto Ofiarowania Pańskiego ukazuje nam Tego, który jest Światłością na oświecenie pogan i chwałą Izraela. Ale w tym momencie, który opisuje Ewangelia, jest niemowlakiem na rękach Mamy. Nie umie mówić ani chodzić. Żeby nie rodzice, sam nie przyszedłby do świątyni. Symeon i Anna rozpoznają w Nim Boga i oczekiwanego Mesjasza, choć jest zupełnie zależny od tych, którzy się Nim opiekują. Z czasem rozpali świat swoją miłością, tutaj potrzebuje ochrony i troski.

I taki Bóg mieszka w naszych sercach, pobudza do małych i wielkich rzeczy, ale potrzebuje naszej uważności na Jego obecność, potrzebuje naszej troski o własną duszę, która jest Jego sanktuarium.

Obyśmy my – osoby konsekrowane, które obchodzą swoje święto – były uważnymi strażnikami płomienia wiary, który został nam powierzony. Obyśmy odpowiadając na Bożą łaskę coraz bardziej płonęły, a nie dymiły. Oby Pan posłużył się tym płomieniem do wypełniania swoich zamiarów.

W zeszłym tygodniu w naszym klasztorze odbywały się już kolejny raz warsztaty ikon. Tym razem uczestniczki zostały zaproszone na spotkanie ze świętym Janem Chrzcicielem, bo to jego postać znalazła się na malowanych podczas warsztatów ikonach. Pani Halina prowadząca warsztaty zaproponowała, aby w zdobieniach wykorzystać motywy z ornamentów zdobiących różne zabytki w naszym skarbcu. Uczestniczki same wybierały odpowiadające im wzory i wkomponowywały je w swoje ikony, co dało niezwykle oryginalne efekty. Nasze ikonografki czas pracy warsztatowej przeplatały chwilami modlitwy – zarówno podczas naszej Liturgii Godzin i Eucharystii, jak i w osobistych spotkaniach z Panem Bogiem w kaplicy lub na spacerze. Był też czas na zwiedzanie kościoła i skarbca, a także wysłuchanie wykładu i konferencji o Janie Chrzcicielu i medytacji w ciszy przed jego ikoną. Trud artystycznych zmagań zaowocował powstaniem pięknych ikon, które zostały poświęcone podczas Mszy świętej kończącej warsztaty, a każda z uczestniczek otrzymała błogosławieństwo swoją ikoną. Na zakończenie ikonografki otrzymały pamiątkowe dyplomy. Nie zabrakło też dzielenia przeżyciami i doświadczeniami tego czasu, spotkaniami z Panem Bogiem i postacią Jana Chrzciciela, ubogacenia serdecznymi relacjami w małej wspólnocie, która się na ten czas zawiązała i przygodą tworzenia, które jest współpracą z największym Artystą.

Zachęcamy do obejrzenia zdjęć w Galerii.

W piątkowe popołudnie, w ekstremalnych warunkach pogodowych, piętnastu śmiałków postanowiło przedrzeć się przez zamiecie śnieżne, stawić czoła silnemu wiatrowi i ślizgając się na ledwo przejezdnych drogach dotarło szczęśliwie do Żarnowca, by przeżyć Weekendowe Rekolekcje Benedyktyńskie. Wcale nie był to koniec pogodowych utrudnień, bo wiało i sypało śniegiem nadal, a do tego były dwie przerwy w prądzie. Mimo tej kapryśnej aury, wśród rekolektantów Pan Bóg działał w ciszy, niczym szmer delikatnego wiatru, dając się spotkać w czasie adoracji Najświętszego Sakramentu, w osobistej modlitwie, a także w słowach konferencji i w Lectio Divina. Umacniał swoją bliskością, dał odpocząć przy swoim Sercu i w niedzielne popołudnie już w słońcu i także zewnętrznym rozpogodzeniu posłał z powrotem do codzienności, w której na nich czeka. Życzymy Wam, drodzy Rekolektanci, aby wśród życiowych zawiei Wasze serca przepełniała Boża cisza. A jak się zmęczycie porywami wichrów przeciwności, to przybywajcie znowu do Żarnowca. Będziemy na Was czekać.

Owszem, najważniejsze jest wnętrze. Ale mówi się też o tym, jak ważne jest pierwsze wrażenie. A na przybywających do Zacisza św. Benedykta pierwsze wrażenie robi właśnie wejście. Aktualnie przyprószone delikatnym śniegiem i ozdobione rozświetloną lampkami choinką. Otwarte (oczywiście nie cały czas, bo by ciepło uciekało) i zapraszające, aby wejść i poczuć się jak u siebie w zaciszu 😉

Z zaciszowego ciepełka po adwentowej przerwie znów korzystają rekolektanci i goście, a na parterze części zwanej Betlejem trwają prace wykończeniowe przy nowych pomieszczeniach.

W grudniu na konto budowy Zacisza św. Benedykta wpłynęło 16.117 zł. Serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy nas wspierają w tworzeniu tego dzieła i zapewniamy o modlitewnej pamięci przed Panem.

Dane osobowe podane na niniejszej stronie będą wykorzystane WYŁĄCZNIE w celu przeprowadzenia procesu płatności.

Zapewniamy o naszej stałej modlitwie w intencji wszystkich Dobroczyńców naszego Opactwa. Wierzymy, że radość z wypełnienia słów Jana Pawła II, iż człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, czym dzieli się z innymi, staną się również Państwa udziałem.

Z wyrazami szacunku

Matka Faustyna Foryś OSB

Na styczniowe warsztaty ikon są jeszcze wolne miejsca.

Piszemy ikonę Jana Chrzciciela (do wyboru spośród kilku wzorców). Motywy dekoracyjne ze skarbca żarnowieckiego posłużą jako inspiracje do wykonania zdobień na ikonach.

Zapraszamy!

Zapraszamy do naszej kaplicy w sylwestrowy wieczór na modlitewne zakończenie roku 2024 i przywitanie Nowego 2025. Msza św. z Uroczystości Bożej Rodzicielki tj. z 1 stycznia.

20.00 – Wystawienie Najświętszego Sakramentu

– Suplikacje

– kolędy

– Kompleta

– adoracja w ciszy

23.00 – Msza święta z dziękczynnym Te Deum i losowaniem świętych patronów na Nowy Rok

Z okazji świąt Bożego Narodzenia składamy najserdeczniejsze życzenia wszystkim naszym Bliskim, Przyjaciołom, Dobroczyńcom, Gościom i Turystom, wszystkim, którzy nas odwiedzają, zaglądają na naszą stronę www i Facebook.

Bądź pozdrowiona łaski pełna, Pan z Tobą!  – pozdrowił Marię archanioł Gabriel. On wiedział, że od samego początku Jej istnienia, jeszcze przed narodzinami, od poczęcia. Jest Niepokalana. Całkowicie przeniknięta przez łaskę Bożą. Na mocy zasług przewidzianej śmierci Chrystusa Ojciec Niebieski zachował Ją od wszelkiej zmazy. Przez Niepokalane Poczęcie Najświętszej Dziewicy przygotował swojemu Synowi godne mieszkanie na czas Jego pierwszych 9 miesięcy życia w ludzkim ciele – przed Narodzeniem. Idziemy za Tobą Maryjo Niepokalana pociągnięci wonią Twojej świętości – śpiewamy podczas jutrzni. Maryja nas prowadzi do Syna, do Jezusa. Niepokalane Poczęcie to najgłębszy rys Jej tożsamości – tak przedstawiła się św. Bernadetcie w Lourdes, św. Katarzynie w wizji cudownego medalika, dziewczynkom w Gietrzwałdzie. Niepokalana – święta. My dzięki łasce Chrztu św. zostaliśmy także oczyszczeni i zyskaliśmy nową tożsamość Dzieci Bożych. Mamy dostęp do sakramentów św. i możliwość skruchy, żalu za grzechy i otrzymania przebaczenia, póki żyjemy na ziemi. Dozwól nam Panie, za przyczyną Niepokalanej, dojść do Ciebie bez grzechu; dziś i gdy przyjdzie czas spotkania z Tobą w wieczności.

Wśród pomieszczeń, jakie kryje w sobie Zacisze św. Benedykta, szczególny klimat znajdziemy w biblioteczce monastycznej. Głęboki fotel sam zaprasza do tego, by się w nim ulokować i zatopić w lekturze, stylowa lampa dodaje szczególnego charakteru, wygodny stół umożliwia robienie notatek lub przeglądanie, no a same książki to chyba nie potrzebują reklamy. Są tam pozycje z duchowości monastycznej, ale nie tylko. Przyjeżdżający tu goście znajdą z pewnością pożywną strawę dla zgłodniałej duszy. Odpoczynek fizyczny zdecydowanie trzeba połączyć z regeneracją duchową, a książki bardzo ten proces ułatwiają.

Kolejne pomieszczenia Zacisza nadal są w trakcie powstawania, prace remontowe posuwają się do przodu dzięki życzliwości wielu dobroczyńców. W listopadzie na konto budowy Zacisza Świętego Benedykta wpłynęło 7.830 zł. Serdecznie dziękujemy wszystkim wspierającym nas w jakikolwiek sposób w tym dziele. Odwdzięczamy się modlitwą.

Dane osobowe podane na niniejszej stronie będą wykorzystane WYŁĄCZNIE w celu przeprowadzenia procesu płatności.

Zapewniamy o naszej stałej modlitwie w intencji wszystkich Dobroczyńców naszego Opactwa. Wierzymy, że radość z wypełnienia słów Jana Pawła II, iż człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, czym dzieli się z innymi, staną się również Państwa udziałem.

Z wyrazami szacunku

Matka Faustyna Foryś OSB

Na ostatnie dni przed Adwentem do naszego Domu zjechali się spragnieni spotkania z Chrystusem w ikonie nazywanej Pantokratorem, czyli Wszechwładnym. Dla niektórych były to już kolejne warsztaty ikon, inni stawiali pierwsze kroki i pierwsze pociągnięcia pędzlem. Pani Halina cierpliwie instruowała, pokazując kolejne etapy wykonania, podnosząc na duchu w przypływie zniechęcenia i zarażając swoją pasją.

Ikonografowie także modlili się z nami Liturgią Godzin, zwiedzali kościół i skarbiec, szukali wytchnienia na spacerach po okolicy i wspierali się wzajemnie w ikonowej wspólnocie, która się przy tej okazji zawiązała. Był też czas na konferencję i medytację w ciszy przed ikoną. Mimo różnych przygód, przerw w prądzie, nie zawsze łaskawej pogody i osobistych zmagań (a może właśnie przez nie) na każdej desce powstała ikona – Oblicze Chrystusa Pantokratora. Na Mszy świętej kończącej warsztaty ikony zostały poświęcone, a każdy z uczestników otrzymał indywidualne błogosławieństwo swoją ikoną. Po rozdaniu dyplomów i wspólnym dzieleniu doświadczeniami tego czasu, pożegnaliśmy się serdecznie, mając nadzieję na następne wspólne spotkanie.

Drodzy Ikonografowie, życzymy Wam, by to spotkanie z Bogiem, który dał się Wam zobaczyć w znaku ikony, owocowało w Waszym życiu pięknem relacji w Nim samym.

Zachęcamy do obejrzenia zdjęć w Galerii