Przy Opactwie Mniszek Benedyktynek w Żarnowcu od wielu już lat istnieje oblatura dla osób świeckich pragnących żyć według duchowości Świętego Benedykta z Nursji.

Czym jest oblatura?

Każdy chrześcijanin jest przez chrzest powołany do naśladowania Pana Jezusa i do życia według Ewangelii. Na tej drodze wspomagają nas mistrzowie życia wewnętrznego. Do takich należy Święty Benedykt, który ustanowił „szkołę służby Pańskiej”. Według niej żyją mniszki i mnisi klasztorach. Także świeccy starają się realizować podpowiedzi św. Benedykta w swoim życiu.

Oblaci Świętego Benedykta

Osoby, które chcą naśladować Chrystusa w świecie według wskazań „Reguły” Świętego Benedykta, mogą przyłączyć się do oblatury jakiegoś klasztoru benedyktyńskiego. Oblatura jest przyrzeczeniem oddania się Bogu w łączności z jakimś określonym klasztorem. Nie jest ono profesją zakonną ani ślubem publicznym czy prywatnym. Jest szczerym pragnieniem „szukania Boga”. Oblaci benedyktyńcy funkcjonują na podobieństwo tercjarzy np. III zakonu u franciszkanów.

Przyjęcie do oblatury

Oblaturę poprzedza okres próby i przygotowania zwyczajowo nazywany u nas „nowicjatem oblackim”. Trwa on z reguły rok. Kandydatów powinno cechować uczciwe życie chrześcijańskie w duchu „Reguły” Świętego Benedykta. Dodatkowo wiążą się oni z określonym klasztorem m.in. poprzez udział w dniach skupienia i rekolekcjach czy w zwykłych pobytach i odwiedzinach. Po tym okresie składają oni, za zgodną wspólnoty klasztornej, uroczyście akt oblacji.

O życiu oblatów

Życie chrześcijańskie oblatów określa Ewangelia. Dodatkowo ubogaca ją duchowość monastycyzmu benedyktyńskiego. W centrum zawsze znajduje się Eucharystia i oficjum (modlitwa brewiarzowa), które oblat spełnia na miarę swoich warunków życiowych. Ważną rolę w jego życiu wewnętrznym odgrywa tzw. Lectio divina, czyli rozważanie Pisma Świętego. VII rozdział „Reguły” zawiera cenne wskazania dla życia oblackiego, podkreślając stałe trwanie w obecności Boga i wypełnianie Jego woli.

Droga oblacka pozwala wypełniać codzienne zadania w Kościele, w rodzinie, w środowisku pracy czy w kręgu towarzyskim, a wszytsko według wskazań św. Benedykta. Oblat podejmuje służbę bliźnim jako służbę Bogu.

Między klasztorem a oblatem trwa łączność przez modlitwę i ofiarę oraz przez wzajemną pomoc.

Oblaci spotykają się w naszym klasztorze m.in. na dniach skupienia, podczas których słuchają konferencji, modlą się z nami, pracują i poznają się nawzajem. Są one również okazją dzielenia się doświadczeniem oblackiego życia.

Jesteśmy jedną wielką rodziną benedyktyńską