Aktualności

Rodzina Benedyktyńska obchodzi uroczystość swojego ojca – św. Benedykta, a cała Europa – święto Patrona. O życiu św. Benedykta nie zachowało się wiele wiadomości. Piętnaście wieków między naszymi i jego czasami to duża odległość, nic więc dziwnego, że dziś mamy do dyspozycji zaledwie dwa teksty o nim: Regułę i II księgę Dialogów papieża Grzegorza Wielkiego. Jednak choć tyle się na świecie zmieniło, wciąż przemawiają one do nas z niezwykłą siłą – siłą ducha św. Benedykta, całkowicie oddanego Bogu i Jego dziełom. O Regule, która tak bardzo wpłynęła na kształtowanie się duchowego oblicza Europy i tylu ludzi różnych stanów, można wiele mówić i pisać i wciąż odkrywać coś nowego. Ale także Dialogi przekazują nam wielką mądrość, choć nieco ukrytą w charakterystycznej dla średniowiecza formie literackiej, lubującej się w opisach cudów i niezwykłości.

W rozdziale XXVIII autor opowiada o tym, jak w czasie głodu przybył do klasztoru św. Benedykta subdiakon Agapit, który prosił o nieco oliwy. Mimo, że głód zajrzał i do klasztoru, Benedykt natychmiast polecił spełnić prośbę dać Agapitowi oliwę. Jednak mnich, który miał wykonać polecenie, nie zrobił tego. Gdy Benedykt się o tym dowiedział, rozgniewany kazał wyrzucić szklaną butelkę przez okno. Choć upadła na skały, nie rozbiła się i została oddana Agapitowi. Gdy Benedykt wraz z braćmi pogrążyli się w modlitwie, stojąca obok nich pusta beczka w cudowny sposób napełniła się oliwą, że aż się wylewało.

Wydarzenie to oprócz ukazania cudotwórczej mocy, działającej przez św. Benedykta, ukazuje też jego szczególny rys: całkowite zaufanie Bogu i Jego Opatrzności. Tak bardzo był przekonany, że dobry Bóg troszczy się o niego i jego braci, że miał siłę zatroszczyć się o innych, choćby ryzykując własnym niedostatkiem. Czyż ten, kto ma Boga za Ojca i wierzy, że jest to najlepszy Ojciec na świecie, może wątpić w to, że „wie Ojciec wasz niebieski, że tego wszystkiego potrzebujecie” (Mt 6, 32).

Święty Benedykcie, wypraszaj nam taką ufność w Bogu, która uwalnia z lęku o siebie. Byśmy byli przekonani, że nieustannie jesteśmy w Jego rękach i On nie pozwoli, byśmy ponieśli szkodę. Byśmy cię naśladowali i z wolnym, radosnym sercem szli ku tym, którzy są obok nas i przekazywali im Bożą miłość. Nie tylko słowami.

Pierwszy budynek Zacisza św. Benedykta jest właśnie w trakcie uruchamiania. Montowane są ostatnie elementy wyposażenia, a na zewnętrznych ścianach z każdym dniem przybywa połaci ceglanego koloru klinkierówki. Koty patrzą na to wszystko z dużym zdziwieniem, a my z radością. Dziękujemy za wpieranie tego przedsięwzięcia.

W czerwcu na konto budowy Zacisza wpłynęło 4.980 zł. Odwdzięczamy się modlitwą w Waszej intencji!

Na przełomie września i października tego roku odbędą się w naszym Opactwie warsztaty pisania ikon organizowane przez Misję Ikony Sopot. Oto treść ogłoszenia:

Ale się działo! Ekipa TVP nagrywała u nas kolejny odcinek programu „Klasztorne smaki”. Prowadzenie: p. Remigiusz Rączka. Było gotowanie, zwiedzanie, spacer po ogrodzie, latający dron -prawie jak w filmie science fiction! Emisja programu odbędzie się na jesieni, ale można już zacząć się oblizywać. Damy znać, gdy będzie już wyznaczona data. Dziękujemy ekipie Klasztorne Smaki TVP za te wyjątkowe przeżycia i bardzo miłą współpracę na filmowym planie! Tu można obejrzeć Galerię zdjęć.

W dniach 24 – 26 czerwca, w atmosferze prawdziwie upalnego lata, odbyły się Dni Skupienia dla Oblatów. Z radością powitaliśmy dwie kandydatki do oblatury, Asię i Marzenę. Konferencje prowadziła s. Małgorzata Borkowska i były one kontynuacją listopadowych rekolekcji,  komentarzami do kolejnych rozdziałów „O naśladowaniu Chrystusa”, dzieła opata klasztoru św. Stefana w Vercelli, Jana Gersena. W sobotę, która była dniem pustyni przeżywanym w milczeniu, nie zabrakło miejsca na połączenie medytacji z iście benedyktyńską pracą przy walce z „populacją” chwastów w wirydarzu, pakowaniem filigranowych pamiątek do sklepiku oraz masową produkcją kruchych ciasteczek. Wszystko oczywiście w rytmie Monastycznej Liturgii Godzin. W niedzielę na wspólnym spotkaniu z Matką i siostrami można było podzielić się pokonferencyjnymi przemyśleniami oraz porozmawiać na tematy dotyczące wspólnoty Oblatów i życia klasztoru. Z ciekawością i podziwem Oblaci obejrzeli wnętrza „Zacisza  św. Benedykta” i zobaczyli  wykuty przez kowali krzyż, dar oblatów, który będzie wskazywał miejsce kaplicy z Najświętszym Sakramentem na ścianie Zacisza. Niech Bóg będzie we wszystkim uwielbiony! (więcej zdjęć w galerii)

Wczoraj (21 czerwca) nasza Parafia przeżywała piękny i uroczysty dzień Jubileuszu 25 – lecia święceń kapłańskich Księdza Proboszcza Arkadiusza Warszyńskiego. Tego dnia o 8.00 Ksiądz Proboszcz wraz z Księdzem Arcybiskupem i kolegami kursowymi odprawili jubileuszową Mszę świętą w katedrze oliwskiej.

Natomiast podczas Mszy świętej o godz. 17.00 dziękowaliśmy Panu Bogu za powołanie i kapłańską drogę Księdza Proboszcza, która przywiodła go do Żarnowca. Różne grupy parafialne, przybyli kapłani, młodzież, ministranci, a także rodzina składali życzenia Dostojnemu Jubilatowi. Radosne świętowanie po Mszy świętej trwało nadal w ogrodzie plebanii. A my dzień wcześniej miałyśmy okazję do spotkania z ks. Proboszczem, którego ogarniamy modlitwą, prosząc o wiele łask, światło Ducha Świętego i siły na dalsze lata kapłańskiej posługi.

W minioną środę przeżywałyśmy piękną uroczystość: Mszę świętą prymicyjną odprawił w naszej kaplicy o. Jarosław, benedyktyn z opactwa Glenstal w Irlandii. Rodzinną atmosferę tego wydarzenia dodatkowo zaznaczyła obecność jeszcze dwóch naszych braci: Łukasza i Romana z Tyńca. Dziękując Panu Bogu za dar kapłaństwa życzymy o. Jarosławowi mocy Ducha Świętego i wielu łask potrzebnych w posłudze przybliżania Boga ludziom.

Ustalając daty kolejnych rekolekcji raczej nie bierzemy pod uwagę uroczystości czy świąt jakie akurat w ciągu roku przypadają. Tym razem bardzo pięknie się ułożyło – tematem III części Weekendowych Rekolekcji Benedyktyńskich, jest relacja osób Bożych w Trójcy Przenajświętszej, a szczególnie Boga Syna do Boga Ojca. W niedzielę kończącą spotkanie obchodziliśmy właśnie – Uroczystość Trójcy Świętej.

W Uroczystość Trójcy Przenajświętszej stajemy wobec Tajemnicy, której nie mamy szans zmieścić w naszych głowach. Nic w tym dziwnego: dopóki chodzimy po tej ziemi, jesteśmy ograniczeni. A jednak Bóg, przychodząc na ziemię, zapragnął coś nam z tej Tajemnicy ukazać.

W swojej książce „Modlitwa i kontemplacja” Hans Urs von Balthasar pisze: „Duch Święty (…), który w chwili chrztu Chrystusa zstępuje od Ojca w widzialnej postaci na Syna, a zatem jest Duchem Ojca, i który pobudza wewnętrznie Syna do najbardziej osobistych czynów i słów, a zatem jest Duchem Syna – okazuje w ziemskim, widzialnym życiu Syna taką wolność i suwerenność, że boska Jego osobowość jasno staje przed oczami wierzącego. Posłuszeństwo, w którym Syn spełnia wolę Ojca, nie jest posłuszeństwem sługi, który dosłownie spełnia nakazy swego pana, Syn jest zbyt wolny, by tak postępować. Nie ma jednak wolności w sensie ludzkiej samowoli, która sobie sama wybiera to, co uważa za dobre. Posiada taką wolność, jakiej nikt na świecie nie ma i która oczywiście pochodzi od Boga.”

Jesteśmy spragnieni życia w dobrych, budujących relacjach. I wciąż się w nich potykamy na słabościach własnych i tej drugiej strony. Im bardziej nam zależy, tym bardziej boli zawiedzione zaufanie, nieszczerość, niespełnione oczekiwania, niezrozumienie czy brak delikatności. I właśnie piękno i doskonała harmonia relacji Osób Boskich staje przed nami jako wzór. Nie taki, na który się patrzy z bólem, że jest nie do osiągnięcia. Ale taki, który się na nas otwiera, zaprasza, by wejść do środka, by tą pełną miłości wzajemnością przesiąknąć. Jezus pociąga nas za sobą do Ojca, Ojciec daje nam wszystko, co ma: własnego Syna, Duch Święty czyni nas zdolnymi do przyjęcia tego Daru. Dajmy się pociągnąć, przyjmijmy Bożą miłość, uwierzmy, że to jest możliwe!