Z radością zawiadamiamy, że nasz telefon stacjonarny po przebytym procesie rewitalizacji działa i ma się dobrze. Dziękujemy za cierpliwość!
Z radością zawiadamiamy, że nasz telefon stacjonarny po przebytym procesie rewitalizacji działa i ma się dobrze. Dziękujemy za cierpliwość!
W Imię Boże rozpoczynamy kolejną serię rekolekcji. Za nami Weekendowe Rekolekcje Benedyktyńskie I stopnia – „Wypłyń na głębię”. Uczestnicy mieli okazję spotkać się z Panem Bogiem na różne sposoby: w milczeniu, w osobistej modlitwie, we wspólnym zagłębianiu się w skarbiec psałterza podczas Liturgii Godzin, na adoracji Najświętszego Sakramentu, w sakramencie pojednania lub rozmowach i gdzie jeszcze tylko Duch Święty tchnął.
Ekipa remontowa na szczęście zdążyła z udostępnieniem schodów do kaplicy, dzięki czemu wszystko mogło odbyć się zgodnie z planem i na spokojnie. Piękno jesiennej aury i różnorodność pogody dała możliwość rozmyślania zarówno o cieple promieni Bożej Opatrzności, jak i o zdrojach Bożego Miłosierdzia, spływających obfitym deszczem na spragnioną duszę. Siewca zasiał ziarno. Niech wyda dobry plon, wzrastając na glebie codzienności.
Siostry Pasjonistki zorganizowały w dn. 21–22 września br. kolejną sesję formacyjną dla swojego zgromadzenia oraz zaproszonych Gości. Konferencje wygłosiła nasza siostra Małgorzata Borkowska OSB. Dziękujemy za zaproszenie i gościnność. Ufamy, że zaprezentowane treści będą „owocowały” w życiu Słuchaczek. (więcej…)
W dniach 16 – 18 września odbyło się jesienne spotkanie naszej Rodziny Oblackiej. Przyjechał na te dni O. Włodzimierz Zatorski OSB z Tyńca, aby służyć podczas wspólnych dni. (więcej…)
„A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie.” (J 12, 32)
Po remoncie kaplicy i zmianie jej wezwania, po raz pierwszy będziemy obchodzić uroczystość odpustową w dniu 14 września – w święto Podwyższenia Krzyża Świętego. (więcej…)
8.09.2019 r. na 3 godziny otworzyłyśmy drzwi naszego Skarbca i krużganka, jeszcze w trakcie kończącego się już niebawem „Remontu stulecia”. Była to okazja kolejnego spotkania z Parafianami i Przyjaciółmi naszego Opactwa, a także z przebywającymi w okolicy Gośćmi. (więcej…)
W najbliższą niedzielę 8.09.2019 r. (10:00 – 13:00) w czasie trwania Europejskich Dni Dziedzictwa zapraszamy na „Drzwi otwarte” naszego Skarbca. Co prawda nie uda się do tego dnia zakończyć trwającego w nim remontu, ale będzie można zobaczyć na jakim etapie są prace. (więcej…)
W dniach 19–22 sierpnia 2019 odbyły się u nas pierwsze w historii Opactwa żarnowieckiego rekolekcje dla księży. Pomysłodawcą i inicjatorem tego wydarzenia był ks. dr Jacek Nawrot, który od kilku lat prowadzi dla nas comiesięczne dni skupienia. Uczestniczyło w nich 15 kapłanów z diecezji gdańskiej, gnieźnieńskiej, poznańskiej, włocławskiej, szczecińsko-kamieńskiej i opolskiej. Było to szczególne doświadczenie wiary nie tylko dla uczestników, ale i dla naszej Wspólnoty. Rekolekcje przebiegały w rytmie „Ora et labora”. Uczestnicy razem sprawowali Eucharystię, modlili się wraz z nami Liturgią Godzin, słuchali homilii ks. Jacka i konferencji naszej siostry Małgorzaty Borkowskiej. Był też i czas (dla chętnych) na wspólną pracę: księża sprzątali gałęzie w ogrodzie, zbierali i obierali jabłka, pomagali przy nakrywaniu i sprzątaniu po posiłkach, a wszystko w ciszy i milczeniu. Każdy dzień kończył się Adoracją eucharystyczną. Przez te kilka dni tworzyliśmy razem jedną, choć dwuczęściowa wspólnotę tych, którzy odpowiedzieli całym sobą na Boże wezwanie, ale dobrze wiedzą, że na tej drodze wciąż potrzebują oczyszczenia. Dziękujemy Wam, drodzy Bracia Kapłani, za ten wyjątkowy czas, w którym mogłyśmy Wam towarzyszyć modlitwą i umacniać się wspólnym trwaniem przed Panem. Zapewniamy o naszej siostrzanej modlitwie we wszystkich Waszych intencjach. Oby Bóg był we wszystkim uwielbiony! Zapraszamy do obejrzenia w galerii migawek z wydarzenia.
W każdej sprawie idziemy chętnie do specjalisty. Człowiek chory spodziewa się, że mu lekarz pomoże, a człowiek spragniony Boga ma nadzieję, że kapłan go poprowadzi drogą modlitwy i spotkania. I tak, jak ojciec rodziny ma wydobywać ze skarbca rzeczy nowe i stare (por. Mt 13,51), tak kapłan, który chce wiernych rzeczywiście prowadzić, a nie tylko organizować, musi im rozdawać doświadczenie wieków, ale także i swoje. Jeśli zna tylko to, co wyczytał, sam najchętniej o tym zapomni. Jeśli zna tylko to, co przeżył, może się bardzo boleśnie rozminąć z Bożą prawdą i zbudować jakąś sektę. To tylko lekarzowi wystarczy mieć wiedzę medyczną, a nie potrzebuje on sam doświadczyć choroby. Ale kapłan musi znać drogę Bożą i z wiedzy, i z doświadczenia […]
Nie ma dobrego kaznodziejstwa bez życia modlitwy kapłana. Zwłaszcza że tu chodzi nie tylko o kaznodziejstwo, ale także o wszelkie inne formy nauczania, w tym i w konfesjonale. W tym także nauczania o naszych drogach spotkania z Bogiem. Mówi św. Paweł: nieuchylałem się tchórzliwie, ale podawałem wam całą naukę Bożą (Dz 20,27). Trzeba więc ludzi prowadzić całą drogą, nie tylko jej pierwszym odcinkiem; ale w tym celu trzeba zgodzić się, że się ją i samemu całą przejdzie. Trzeba się zgodzić, że i nas zmielą te Boże młyny wewnętrznej pustki, oczyszczenia; trzeba pokochać milczenie Boga. I wtedy dopiero można także innych prowadzić ku Niemu, nie zatrzymując ich na całe życie w stadium początkowym. Można ich prowadzić drogą prawdziwą, czyli przez oczyszczenie wiary i intencji. Trzeba samemu najpierw zrozumieć, że Bóg jest Niewidzialny; i że cała godność naszej służby, cały jej sens, cała jej radość jest właśnie w tym, żeby Mu siebie ofiarować w mroku wiary, a nie w słońcu widzenia. Na to będzie czas w chwili śmierci. Wspaniałe streszczenie drogi modlitwy znajdujemy w Liście do Hebrajczyków: Wytrwał, jakby widział Niewidzialnego (Hbr 11,27)
(fragmenty konferencji, s. Małgorzata Borkowska).
Wszystkich przychodzących do klasztoru gości należy przyjmować jak Chrystusa, gdyż On sam powie: Gościem byłem i przyjęliście mnie (Mt 25,35). Wszystkim trzeba też okazywać należny szacunek, a zwłaszcza zaś braciom w wierze (Ga 6,16) oraz pielgrzymom (Z Reguły św. Benedykta).
U stóp Matki Bożej złożyłyśmy to, co wyrosło w naszym (i nie tylko naszym) ogrodzie. Dziękujemy Bożej Opatrzności za opiekę nad nami, za urodzaje i pogodę, za ludzi, którzy przychodzą nam z pomocą i za każdą chwilę, w której odnajdujemy ślady czułej troski Dobrego Ojca Niebieskiego nad wszystkimi Jego dziećmi. Nasze dziękczynienie składamy przez ręce Tej, która w Nazarecie codziennie troszczyła się o potrzeby wzrastającego Jezusa i jest wzorem najpiękniejszego zaufania Bożej Dobroci.
„Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy,
niech wszystkie narody dają Ci chwałę!
Ziemia wydała swój owoc:
Bóg, nasz Bóg, nam pobłogosławił.
Niechaj nam Bóg błogosławi
i niech się Go lękają wszystkie krańce ziemi!”
Ps 67, 6-8