15 sierpnia obchodzimy wielkie święto kościelne, ale i narodowe. Łączy je osoba Matki Bożej. Wniebowzięcie Maryi i „cud nad Wisłą” za Jej przyczyną . Znaczące powody do świętowania.
W naszym antyfonarzu monastycznym nuty do wszystkich antyfon Godziny czytań, mamy tylko kilka razy. Tak jest w Boże Narodzenie, Triduum Paschalne, Zesłanie Ducha Świętego i właśnie Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny. To jakoś określa rangę uroczystości. Matka Boża dostępuje chwały Nieba z duszą i ciałem jako pierwsza z ludzi. Na końcu czasów wszyscy zbawieni do Niej dołączą. Obyśmy znaleźli się w tym gronie. To jest cel naszej życiowej wędrówki. Prośmy Najświętszą Pannę Maryję, by wypraszała nam potrzebne łaski na tej drodze. Aby we wszystkim Bóg był uwielbiony!
Dzisiaj zabłysnął wielki znak na niebie:
Święta Niewiasta obleczona w słońce,
Gwiazdy Ją wieńczą, księżyc jasno świeci
Pod Jej stopami.
Matko Dziewico, Rodzicielko Boga,
Jesteś zwycięstwem światła nad ciemnością,
W dniu tym wielbimy Twoje wyniesienie
Nad cały wszechświat.
Pierwsza po Synu weszłaś w chwałę Nieba
Z duszą i ciałem jaśniejącym łaską;
Odtąd się stałaś drogą najpewniejszą
Do bram zbawienia.
Synu Maryi, bracie wszystkich ludzi,
Ty, coś zmartwychwstał w pełni człowieczeństwa,
Tobie i Ojcu wraz z płomiennym Duchem
Niech cześć rozbrzmiewa. Amen.
