Ikona Chrystusa Pantokratora to jeden z najstarszych wizerunków Zbawiciela. Greckie słowo Παντοκρατωρ oznacza Wszechwładca, Wszechmogący. Chrystus przestawiony jest na niej w chwale, już po Wniebowstąpieniu. Prawą rękę wznosi w geście błogosławieństwa. Trzy złączone palce symbolizują Trójcę Świętą, natomiast pozostałe dwa – podwójną naturę Jezusa – Boską i ludzką. W lewej ręce Zbawiciel trzyma bogato zdobioną Księgę Życia – Pismo święte. Ubrany jest w tunikę koloru czerwonego, który oznacza Wcielenie, a także Krew przelaną za zbawienie świata. Jest to też kolor godności królewskiej. Płaszcz w kolorze nieba symbolizuje Boskość Chrystusa, a złoty pas – klaw to symbol godności arcykapłana. Litery IC XC to skrót greckich słów Jezus Chrystus, natomiast OΩN wpisane w nimb oznaczają Jestem, który Jestem.
Ikona wykonana w pracowni klasztoru
Mniszek Benedyktynek w Żarnowcu