Św. Benedykt urodził się około 480 r. w Nursji. Początkowo kształcił się w Rzymie; potem osiadł jako pustelnik na górze Subiaco, gdzie w okolicy założył 12 klasztorów. Następnie osiadł wraz z grupą uczniów na Monte Cassino. Założyciel zakonu i twórca słynnej Reguły. Zmarł w 547 r. Nazywany Ojcem zachodniego monastycyzmu. Papież Paweł VI ogłosił go w 1964 r. Patronem Europy.
Na ikonie Św. Benedykt przedstawiony jest w habicie mniszym i z pastorałem opackim trzymanym w prawej ręce. W krzywaśni pastorału jest umieszczony krzyż i litery jak na rewersie medalika. W lewej ręce trzyma zamkniętą księgę, co przysługuje mu jako Zakonodawcy. Księga jest nie tylko symbolem modlitwy i rozważania Słowa Bożego, ale także spisanych zasad życia wspólnotowego – „Reguły”. Złote tło wskazuje na świętość i przebywanie w blasku Bożego światła. Czerwona linia otaczająca aureolę i całość obrazu wskazuje na świętość i niejako „oddziela” strefę sacrum od świata zewnętrznego. Biała linia obok nadaje całości charakter uroczysty. Nieodłączną częścią ikony są napisy określające kogo przedstawia ikona.
Ikona wykonana w pracowni klasztoru
Mniszek Benedyktynek w Żarnowcu