stacja VII – Drugi upadek Jezusa

Jezus znów upada, mimo pomocy Szymona.

To „znów” bywa bardziej bolesne i upokarzające niż sam upadek. Można sobie mocno postanowić i obiecywać, że następnym razem będzie lepiej, mądrzej, cierpliwiej, z opanowaniem. I znów upaść w ten sam sposób.

Jezu upadający po raz drugi, jak jesteś mi bliski, gdy przygnębia mnie powtarzalność moich błędów i porażek. Patrząc na Ciebie, chcę się zgodzić na moją słabość. Na to, że mimo wszystkich starań i wysiłków znów będę potrzebować Twojej łaski i przebaczenia. W Twoje ręce składam moją niemoc i wiem, że mnie nie odrzucisz.


Zobacz także wcześniejsze:
stacja I
stacja II
stacja III
stacja IV
stacja V
stacja VI

Uroczystość Zwiastowania Pana

Obchodzimy Uroczystość Zwiastowania Pana, które jest świętem patronalnym naszego Opactwa i naszej Parafii. Uwielbiamy Boga za dar Wcielenia, którego początek wspominamy właśnie dzisiaj. Wpatrujemy się w Maryję i rozważamy Jej „Fiat” wypowiedziane z wiarą i ufnością, że Bóg, który przychodzi, aby stać się jednym z nas, poprowadzi Ją drogą swoich Tajemnic.

Niech cały świat to posłyszy,
Że łaska życia się zbliża:
Wśród mroków ciężkiej niewoli
Zabłysło światło zbawienia.

Bo Izajasza proroctwo
Wypełnia się już w Dziewicy:
Za zwiastowaniem anielskim
Poczęła z Ducha Świętego.

Dotrzymał Bóg swego słowa,
Maryja w sobie je nosi,
Gdyż Ten, co włada wszechświatem,
W Jej czystym łonie spoczywa.

(z Liturgii Godzin)

stacja VI – Weronika ociera twarz Jezusowi

Jedyny obraz Jezusa za Jego ziemskiego życia został namalowany krwią, potem i brudem jerozolimskich ulic. Potrzeba było miłości i odwagi jednej kobiety, która przyszła tam, gdzie nie doszli najbardziej oddani i gorliwi z apostołów.
Bóg może posłużyć się najmniej szlachetną materią i najbardziej niepozorną osobą, by ukazać swoje Oblicze. Szczęśliwi, którzy szukają Go nie w galeriach i na wernisażach, ale w ubogich, cierpiących, pogardzanych i nieporadnych życiowo; albowiem oni Boga oglądać będą.


Zobacz także wcześniejsze:
stacja I
stacja II
stacja III
stacja IV
stacja V

Przejście do Nieba naszego Ojca Świętego Benedykta

Dzisiejsze święto Przejścia do Nieba świętego Benedykta jest nieco mniej znane od uroczystości świętego Benedykta – Patrona Europy, którą obchodzimy 11. lipca. Niemniej wszyscy mnisi i mniszki, żyjący według Reguły świętego Benedykta, kierują dziś swój wzrok ku Niebu, gdzie poprzedził nas w drodze nasz święty Ojciec, który jest też patronem dobrej śmierci. Z tęsknotą więc wyglądamy i czekamy na ten moment, gdy wszyscy razem spotkamy się w Niebie na nieustającej świętej Liturgii, którą będziemy wraz z aniołami i wszystkimi świętymi uwielbiać Boga przez całą wieczność.

„Stojąc w oratorium, Benedykt umiłowany Pana, Ciałem i krwią Pańską zasilony, na rękach uczniów mdlejące członki wspierając, z ramionami wniesionymi ku niebu wśród modlitwy oddał ducha. I widziano go jak po drodze usłanej kobiercami i oświetlonej niezliczonymi światłami wstąpił do nieba.”

stacja V – Szymon z Cyreny pomaga Jezusowi nieść Krzyż

Powiedzmy jasno: to nie był gest wielkoduszności, poryw serca wzruszonego losem Skazańca. Szymon został przymuszony, aby nieść Krzyż Jezusa.
Ile w tym nadziei! Bóg ma niezliczoną ilość dróg, którymi wychodzi mi naprzeciw . Do spotkania z Szymonem wykorzystał rzymskich żołnierzy, którzy go przymusili, by pomógł Jezusowi. Bez nich nie podszedłby do Niego.
Panie, Ty widzisz jak oporne bywa moje serce, jak w drodze do Ciebie zwalniam i robię uniki. Przymuś mnie czasem to tego dobra, na które jeszcze mnie nie stać z własnej inicjatywy. I pomóż rozpoznawać nawet najdziwniejsze drogi Twojego przychodzenia.


Zobacz także wcześniejsze:
stacja I
stacja II
stacja III
stacja IV

Uroczystość świętego Józefa

Obchodzimy Uroczystość świętego Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny. Święty Józef w ostatnich latach staje się coraz bardziej „popularnym” świętym. My również, zaliczając się do grona jego czcicieli, dziękujemy Dobremu Bogu za dar tego cichego, pokornego, lecz jakże znaczącego i wymownego w swym milczeniu Świętego, który, pozostając zawsze w cieniu, znalazł w Bożych oczach szczególne upodobanie.

Święty Józefie, grona niebian chlubo,
Nasza nadziejo, opiekunie świata,
Przyjmij łaskawie hymny uwielbienia,

Które śpiewamy.

Stwórca przeznaczył Ciebie na małżonka
Czystej Dziewicy, aby Cię nazwano
Ojcem Jezusa, i uczynił Ciebie

Sługą zbawienia.

Ty oglądałeś Boga w nędznej stajni,
Pana, którego wieścił chór proroków;
Pełen wesela razem z Jego Matką

Cześć Mu oddałeś.

Król nad królami, całej ziemi Władca,
Ten, co przejmuje wielkim lękiem piekło,
Rządzi w niebiosach, które Go słuchają,

Tobie się poddał.

Chwała niech będzie Bogu w Trójcy Świętej,
Który Cię wyniósł ponad wszystkich ludzi;
On niech nam radość dzięki Twym zasługom
Da w życiu wiecznym. Amen.
( z Liturgii Godzin)

Złoty Jubileusz s. Angeli

W najbliższą sobotę, 16. marca nasza s. Angela Zaręba dziękować będzie Panu Bogu za Jubileusz 50 – lecia Profesji Monastycznej. Podczas uroczystej Mszy świętej, sprawowanej w naszym kościele parafialnym o godz. 11.00 Złota Jubilatka odnowi swoje śluby. Zapraszamy do udziału we Mszy świętej i modlitwy za naszą Siostrę.
Siostra Angela to góralka z krwi i kości – pochodzi z okolic Limanowej. Jej patronem jest święty papież Jan XXIII, którego chrzcielne imię to Angelo. Już po profesji mogła więc cieszyć się jego beatyfikacją, a kilka lat temu także kanonizacją. Niewielu już pamięta, ale za czasów swojego nowicjatu s. Angela zyskała przydomek Borsuka…Zachęcamy do obejrzenia galerii zdjęć z uroczystości.

stacja IV – Spotkanie z Matką

Czy może być większy ból dla matki, niż patrzeć na cierpienie zadawane jej dziecku?
Jak to możliwe, że w tym morzu okrucieństwa, którego fale rzuciły się na Jej Syna, w sercu Maryi nie powstało ani jedno ziarno nienawiści? Może to właśnie spotkanie z Jezusem na Drodze Krzyżowej sprawiło, że pozostała wewnętrznie wolna.
Maryjo, od Ciebie uczę się, by w chwilach, gdy zalewa mnie zło, wpatrywać się w oczy Jezusa, pełne największej we wszechświecie miłości. Wtedy zyskuję siłę, by moje serce, choć przeszyte bólem, pozostało czyste.


Zobacz także wcześniejsze:
stacja I
stacja II
stacja III

stacja III – Pierwszy upadek pod Krzyżem

Czy to możliwe? Ten, który uzdrawiał chorych, wskrzeszał umarłych, uciszał burzę, upada pod ciężarem drewnianych belek. Czyżby zabrakło Mu sił, by zbawić świat?
To nie tak. Jezus nie był bohaterem cierpienia. Nie poszedł na Golgotę, aby uwieńczyć śmiercią walkę o swoje ideały. On się do końca oddał, do końca się ofiarował, dlatego, że do końca umiłował. Uniżył się do samej ziemi, aby ten, kto na niej leży sponiewierany i bezsilny, nie był sam.
Jezu, przy Tobie uczę się, że upadanie nie jest obniżeniem szans w wyścigu do Nieba, ale szansą na objawienie się Twojej mocy w mojej słabości.
Jezu, gdy moja słabość rzuca mnie na ziemię, spraw, bym otworzyła oczy i zobaczyła Twoją twarz – tuż przy mojej.


Zobacz także wcześniejsze:
stacja I
stacja II

Pierwszy weekend Wielkiego Postu z rekolekcjami w ciszy

Za nami pierwszy weekend Wielkiego Postu. W naszym Opactwie kilkanaście osób przeżywało specjalny czas skupienia, milczenia, duchowego wyjścia na pustynię. Szli z nami przez kolejne chwile modlitwy Monastyczną Liturgią Godzin, adoracje Jezusa Eucharystycznego, wspólną pracę – w milczeniu, a także lekturę duchową i Słowo Boże. Były też Spowiedzi – przez cały czas rekolekcji, z wielkim oddaniem, służy naszym gościom Ksiądz Kapelan; dla chętnych była możliwość rozmów indywidualnych z mniszkami. Każdy z uczestników wyjechał obdarowany – każdy inaczej, ale zawsze według Bożego zamysłu. Następne takie Rekolekcje w ciszy – w czerwcu. Zapraszamy każdego, kto pragnie wyciszenia, pogłębienia więzi z Bogiem i z samym sobą.