„A Twoi oprawcy postąpili jak rolnicy: zasiali Cię w głębi ziemi jak ziarno pszeniczne, abyś stamtąd zmartwychwstał i wraz z sobą wskrzesił wielu.” (św. Efrem)
Złożenie Jezusa do grobu wyglądało jak definitywny koniec historii Rabbiego z Nazaretu, który wprawdzie mówił i czynił rzeczy niezwykłe, jednak ostatecznie uległ śmierci, jak każdy zwykły człowiek. Cóż więcej można było zrobić, niż godnie Go pochować?
Wejść w tajemnicę Wielkiej Soboty, to znaczy pozwolić Bogu, by wytrącił mi z rąk wszystkie podpórki, na których próbowałam się oprzeć i jeszcze coś zdziałać. Właśnie wtedy, głęboko pod powierzchnią zrozumienia, On przygotowuje cud zmartwychwstania. Ale to On go dokona.
Ojcze, moja bezradność jest ciężka jak grobowy kamień, który przywalił wszystkie plany i spodziewania. Ale zaczynam widzieć, że ona właśnie jest miejscem, w którym chcesz objawiać swoją chwałę. Bo to Ty jesteś Bogiem. Moim Bogiem.
Zobacz także wcześniejsze:
stacja I
stacja II
stacja III
stacja IV
stacja V
stacja VI
stacja VII
stacja VIII
stacja IX
stacja X
stacja XI
stacja XII
stacja XIII
